Programma van de komende maanden

Raak Magazine verschijnt voortaan tweemaandelijks!

Je leest het goed: voortaan zal Raak geen tien, maar nog zes keer in je bus vallen. Raak zit wel in een fonkelnieuw jasje met niewe naam - Raak Magazine - én wordt dikker: met 48 pagina's is er voortaan nog meer leesplezier! De keuze om naar een tweemaandelijkse uitgave te gaan, komt er door een aantal factoren:

- Alles wordt duurder. De stijgende papier- en verzendingskosten van ons ledenblad zetten druk op de middelen van Raak vzw. Met een tweemaandelijkse uitgave kunnen we de kosten van Raak Magazine enigszins beperken.

- Met een tweemaandelijkse uitgave zetten we in op minder kwantiteit, maar des te meer op inhoud en kwaliteit. Meer dan ooit is Raak Magazine een blad waarin we jullie willen raken, waarin we de vinger aan de pols houden en waarin we vrijwilligers en leden van Raak inspireren rond buurten doen bruisen.

KAARTTORNOOI

Als we ons winterkaarttornooi zouden moeten omschrijven, dan zouden wij woorden in de mond nemen als gezelligheid, zowel spanning als ontspanning, vriendschap enz. Wat ook opvalt, kaarten is niet alleen iets voor oudere mensen, wij zien een voorzichtige verjonging onder onze deelnemers, en dat doet ons veel plezier.

Wij hebben de zesde ronde gespeeld, d.w.z. wij zijn halverwege het tornooi. Zoals ieder jaar wist Jean-Marc op die avond alle kaarters aangenaam te verrassen met een Sinterklaas versnapering. In december is er maar één kaartavond gepland, nl. op 20 december en niet zoals oorspronkelijk vermeld op 13 december.

Vervolgens springen wij dan meteen naar 10 januari (heeft Jean-Marc dan ook weer iets lekkers in petto?) en 24 januari. Daarna gaat het snel en stevenen wij recht naar de eindsprint af, dus pakken die punten op 14 februari (Sint Valentijn - Jean-Marc?) en 28 februari. Uiteindelijk weten wij op 14 maart wie de eindwinnaar is.

Wie niet kan komen kaarten, graag contact opnemen met Jean-Marc op 0473/70.37.88

Uitslagen en klassement kan zoals steeds hier vinden.

En dan is er ook nog onze jaarlijkse trip naar een kerstmarkt in Duitsland. Niet te missen deze keer, want deze dagtrip gaat naar Keulen. Deze supergezellige stad heeft een rijk kerstverleden, bij onze oosterburen is kerstmis zowat het grootste feest van het jaar.

Onze trip gaat door op zaterdag 14 december. Je stapt op aan de kerk in Peulis (genoeg parkeerruimte) op om 7u45. Anderhalf uur later sta je jouw eerste glühwein te drinken, kerstmuziek, onbezorgd eten en drinken, shoppen, het kan allemaal. Voor sfeer en gezelligheid, een dikke negen. Uiteindelijk zo rond de klok van 18 uur, wordt de thuisreis aangevat zodat we rond 21 uur terug in Peulis zijn.

Interesse? Schrijf u in via onderstaand inschrijvingsformulier, deelnameprijs is bewust laag gehouden, nl € 15 voor leden van onze vereniging, niet-leden betalen iets meer, nl. € 17. Snel zijn is de boodschap, eens de bus vol kunnen we geen inschrijvingen meer aanvaarden.

Column

HERFSTWANDELING

Wat is er mooier dan, nu de herfst op zijn felst is, een wandeling te maken door het bos? We trokken onze wandelschoenen aan en kozen voor de Rubenswandeling in Eppegem. De zon probeerde nog een warm dekentje te leggen op de met dauw bedekte glinsterende grassprietjes, tevergeefs.

De geur van mos, schimmels, vochtige aarde en rottende bladeren vulde de lucht in een kathedraal van beuken en eiken. Het leek wel of de natuur afscheid nam en ons verplichtte om een laatste keer te genieten van wat de natuur ons nog te bieden had. De kleurenbom om ons heen variërde van diep karmijnrood tot warm goudbruin, met daartussen alle tinten van amber en koper, het leek wel een tableau vivant van bomen.

De vogels, die normaal de stilte vulden met hun gezang, waren opvallend afwezig. Slechts af en toe hoorde je het geschreeuw van een kauw of het zachte gekras van een enkele merel. Het was alsof het bos zelf aanvoelde dat het tijd was om tot rust te komen, om zich klaar te maken voor de koude en stilte van de winter. Het bos ademde rust en kalmte, de haast en het geluid van de buitenwereld bleven achter. Alsof alles getemperd werd, alles doordrenkt was van het naderend stervend seizoen.

Toch merkten wij tussen de gevallen bladeren een breed scala van paddenstoelen op die uit het bruine tapijt opveerden. Ze stonden er als aan de grond genageld, kleine fragiele witte zwammetjes die zich een weg baanden uit boomstronken. Forse boleten en kleurrijke vliegenzwammen met hun rode hoeden en witte stippen. Het leek wel of ze wilden bewijzen dat, hoewel het bos in rust ging voordat het zich volledig overgaf aan de winter, het bos ook blijft leven en verder transformeren.

Moe maar voldaan kwamen we terug aan bij het vertrekpunt. We klopten de modder van onze schoenen, wij waren tot rust gekomen in het met kleur ontplofte bos waarin we letterlijk ons spoor hadden achtergelaten. De rust en de kalmte van de natuur die haar tijd neemt, ver van alle rumoer en drukte, onthaasting. Het bos dat de stilte van het seizoen omarmt en zich voorbereidt op zijn lange winterslaap.

Het was een mooi moment, een intiem moment met de natuur die zichzelf overgeeft. Dat moment wilden we koesteren, in ons hart bewaren als een gelukzalig sterretje in de donkere tijden die ons te wachten staan. De winter gaat ons niet doodmaken, aan de einder licht alweer een sprankel hoop op, hoop op nieuw leven.

(WF)